Sonbahar Yaprağı gibi Düşüyorum

Sonbahar yaprağı gibi düşüyorum avuçlarından
Ne sen tutabiliyorsun ne ben tutunabiliyorum ellerinden.
Rüzgara yenik düşmüşüm uzaklaşıyorum düşlerimden
Yol almışım meçhule dönüş olurmu yaban ellerinden...



Bir hayale mıhlanıp kalsamda umutlarımla
Bu hayalin varlığıyla da yaşamayı seviyorum ben.
Maziye bir mum ışığı gibi eklensede gözlerin
Karanlığımda bu ışıkla aydınlanmayı seviyorum ben...


Her gece yıldızları toplayıp adını yazarken gökyüzüne
Efsunlu bir şarkıyla yağmura eşlik eder oldu gözlerim...
Hicran soğukluğu değmiş yüreğimin senli yanlarına
Sonbahar sarılığında şimdi aynaya yansıyan yüzlerim...



Hüznün hangi poyrazında yıpranmadı ki yüreğim
Adı sen olunca hüznümün çilesini seviyorum ben...
Satır satır seni yazdığım gönül defterimde
Postalanmamış senli mektuplarımı seviyorum ben...